Nowatorskie Światło

Zanim Cecil De Mill zaczął kręcić swoje sławne eposy historyczne nakręcił parę dramatów komedii. W Oszustce podobnie jak jak w wielu innych filmach tego okresu mamy do czynienia z linearnym wzorem opowiadania.

1915

Oszustka (The Cheat) - Można tu zaobserwować zmiany jakie dokonały się w stylu filmowym w latach 1914 a 1917. Oświetlone światłem słonecznym studio zaczęto zamieniać na sztuczne oświetlenie. De Millowi udało się osiągnąć spektakularny efekt chiaroscuro (światłocienia) z jednym lub dwoma mocnymi źródłami światła bez światła wypełniającego. Anegdota mówi że De Mill chcąc przekonać sceptycznych właścicieli kin reklamował zjawisko jako światło rembrandtowskie.

1923

Rozkosze gościnności (Our Hospitality) - "Mistrzostwo formy i stylu w wykonaniu Keatona ujawnia się w starannie umotywowanych powrotach różnych elementów opowiadania i przejrzystym, przyczynowo-skutkowym rozwoju wypadków."

Firm Art. - D. Bordwell, K. Thomson

Westerny

Twórca i aktor w popularnych westernach. Reżyserował również filmy Thomasa H. Ince uznawanego za twórcę wielu mechanizmów profesjonalnej produkcji filmowej (różne jednostki zajmowały się kolejnymi etapami produkcji), dzięki czemu producent mógł nadzorować kilka filmów na raz.

Mistrz montażu

Pomimo tego że nie jest wynalazcą technik, które niektórzy mu przypisują był, prawdziwym mistrzem w technice "ocalenia w ostatniej chwili" przedstawianą za pomocą montażu równoległego oraz w nowatorski jak na filmy pierwszej dekady XX w. skupiał się ma mimice aktorów. W tym celu kadrował swoich bohaterów nie, jak to robili wszyscy na planach pełnych, ale na średnich i amerykańskich.

1916

Nietolerancja Dynamiczny montaż finałowej sceny pościgu wpłyną w znacznej mierze na styl radzieckiej szkoły montażu w latach 20.

1915

Narodziny narodu

Początki Narracji

Kino całkowicie zwróciło się w stronę narracyjną, w przeciwieństwie do wczesnych filmów które oparte były głównie na skeczach wodewilowych. Jednymi z pierwszych filmów nakręconych zgodnie z zasadą narracyjnej ciągłości i rozwoju opowiadania były filmy Edwina S. Portera.

1903

Życie Amerykańskiego Strażaka (Life of an American Fireman) - Przedstawia akcję amerykańskich strażaków ratujących matkę z dzieckiem z pożaru. Film zawiera kilka bardzo ważnych rozwiązań narracyjnych (strażak przeczuwający niebezpieczeństwo i seria ujęć pędzącego samochodu), trzeba jednak przyznać, że w technice montażu brakuje jeszcze podstawowych logicznych rozwiązań, np.: scena ratowania z pożaru zostaje przedstawiona dwa razy, raz zewnątrz a potem z wewnątrz. Nie wymyślono jeszcze przebitek i montażu równoległego.

1903

Napad na expres (The Great Train Robbery) - Film stanowiący prototyp klasycznego kina amerykańskiego. Śledzimy tu wszystkie etapy napadu rozłożone klarownie z zachowaniem linearności czasu, przestrzeni i logiki.

Brytyjskie Hollywood

Brytyjczycy mogli pochwalić się podobnymi osiągnięciami. Niektórzy historycy twierdzą, że Porter zaczerpnął inspirację z brytyjskich produkcji takich jak Fire! (Pożar) z 1901 roku Jamesa Williamsona i Nieszcęśliwy wypadek Mary Jane (Mary Jane's Mishap) z 1903 roku G.A Smitha.

1905

Najsłynniejszym brytyjskim filmem tego okresu był na pewno Pies ratuje dziecko (Rescued by Rover) Lewina Fritzhamona, wyprodukowany przez jadną z największych brytyjskich wytwórni Cecila Hepwortha. Występuje tam linearny rozwój akcji jak w Napadzie na ekspres Portera oraz pełna zgodność kierunków ekranowych (przez cały czas pies prowadzi swego pana z prawej strony ekranu z tyłu, wzdłuż całego kadru aż do lewej strony z przodu), więc geografia akcji jest całkowicie czytelna.